طرفداری| تیم محبوب استان خوزستان وضعیت خوبی ندارد و شانس اصلی سقوط به لیگ آزادگان محسوب می‌شود.
به نقل از فوتبالی، در فاصله 5 هفته به پایان لیگ برتر ایران جنگ برای قهرمانی از یک سو و جدال برای بقا از سویی دیگر ادامه دارد. جنگ قهرمانی بین دو تیم استقلال و پرسپولیس است و از نظر ریاضی سپاهان و حتی تراکتور هم شانس قهرمانی دارند، اما در پایین جدول رقابت سختی برای ماندن در لیگ برتر برقرار است. نکته ناراحت کننده این است که چند تیم باسابقه و دوست داشتنی در کورس سقوط و فرار از سقوط به لیگ آزادگان هستند و چه دوست داشته باشیم و چه نه، دو تیم به دسته پایین‌تر سقوط می‌کنند. در این بین وضعیت تیم محبوب و دوست داشتنی صنعت نفت آبادان بدتر از بقیه تیم‌هاست. این تیم با 16 امتیاز در رده آخر جدول قرار دارد. استقلال خوزستان با 21 امتیاز در رده پانزدهم است و تیمهای نساجی مازندران و فولاد خوزستان هم با 22 امتیاز در رده چهاردهم و سیزدهم هستند.
آبادانی‌ها در این فصل کار را با عبدالله ویسی شروع کردند و سپس با سهراب بختیاری‌زاده ادامه دادند و در حال حاضر فراز کمالوند هدایت این تیم را بر عهده دارند. اما این تغییرات هم نتوانسته صنعت نفت را از بحران خارج کند. نکته عجیب این است که صنعت نفت در بازی‌های خارج از خانه 9 امتیاز و در بازی‌های داخل خانه 7 امتیاز گرفته است. این یعنی آبادانی‌ها در بازی‌هایی که در آبادان برگزار می‌شود و از حمایت هواداران‌شان هم برخوردار هستند ضعیف‌تر نتیجه گرفته‌اند.
این موضع البته دلایل فنی دارد اما شاید این تصاویر توضیح درست‌تری درباره این که چرا صنعت نفت همیشه یکی از تیمهای فانوس به دست لیگ برتر است بدهد. ساختمانی که در این تصاویر می‌بینید مربوط به بافت‌های فرسوده شهری نیست. این بنای قدیمی و ترکش خورده، ساختمان باشگاه صنعت نفت آبادان است. همان طور که در سردر ورودی این ساختمان می‌بینید، موسسه فرهنگی ورزشی صنعت نفت آبادان در سال 1351 تاسیس شده است. مشخص نیست بعد از تاسیس، این بنا بازسازی شده است یا نه اما اگر هم شده باشد سال‌های زیادی از آن می‌گذرد.
این تصاویر نشان دهنده بی‌توجهی مفرط مدیران به ساختمان اداری یکی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین باشگاه‌‌های ایران است که ستاره‌های زیادی را به این فوتبال هدیه داده است. وقتی مدیران صنعت نفت و مدیران فوتبال خوزستان به ساختمان این باشگاه رسیدگی نمی‌کنند طبیعی است که نباید انتظار رسیدگی و مدیریت صحیح در تیم فوتبال این باشگاه را هم داشته باشیم. حتی اگر فکر کنیم هدف از حفظ این نما، حفظ هویت قدیمی باشگاه صنعت نفت آبادان و حفظ نمادهای دفاع جانانه غیورمردان آبادانی در جنگ تحمیلی هشت ساله است، می شد با یک طراحی هوشمندانه که اطلاعات درستی را هم به مخاطب بدهد، نمای بهتری به کسانی که از جلوی باشگاه رد می شوند و این ساختمان را می بینند ارائه داد. درست مثل بناهای تاریخی کشورهای اروپایی در جنگ جهانی دوم که مورد حمله آلمان نازی قرار گرفتند و حالا کارکردی مثل موزه پیدا کرده اند.
شاید اولین قدم برای رفع مشکلات صنعت نفت و بازگرداندن این تیم به سطحی که هوادارانش انتظار دارند این است که ساختمان باشگاه را به شکلی مرمت و بازسازی کنند که در شان این تیم و هوادارانش باشد. بعد از رخ دادن این اتفاق می‌شود انتظار تحولات بعدی را داشت. اما تا وقتی ساختمان باشگاه ظاهری شبیه به بافت‌های فرسوده شهری و یک بی نظمی معماری از نظر تاریخی و زیبایی شناسی داشته باشد، انتظار هر تحول و پیشرفتی بیهوده است. ساختمانی که هنوز آثار ترکش ها و خمپاره های جنگ تحمیلی هشت ساله در آن دیده می شود و هر چند نماد مقاومت مردم شریف آبادان است اما می شد این نما را بهتر طراحی و بازسازی کرد. به شکلی که نمادهای شهادت مدافعان مرزهای وطن و مقاومت این شهر به اذهان، متبادر شود.
